| 22 чэрвеня
1941 г.
пасля выступления па радыё наркома замежных спраў
СССР
В.М.Молатава
райком
партыі
тэрмінова склікаў раённы актыў і праінструктаваў, як весці сябе і дзейнічаць
у
новых складаных
умовах. Было
прапанавана неадкладна
выехаць ва ўсе калгасы і сельскія Саветы. Чацвёра сутак я
амаль не выходзіў
са свайго рабочага кабінета і не
атрымаў
ніводнага званка з абкома і ЦК.
Дзейнічаў
зыходзячы з абстаноўкі, якая складвалася ў той
трывожны час. Асаблівую
ўвагу прыйшлося ўдзяліць правядзенню ўсеагульнай ваеннай мабілізацыі,
выступлениям
перад
навабранцамі, якія адпраўляліся на
фронт.
Але
ўсё
гэта рухнула
ў
сувязі з тым, што 26 чэрвеня
вечарам зусім нечакана дэсант фашысцкіх танкетак і матацыклістаў устуту
у Смалявічы.
Партыйныя дакументы
мы прадбачліва
вывезлі раніцай, накіраваўшы машыну з імі ў бок
Смаленска. Між
іншым, не
маючы ніякай
інфармацыі
аб
тым, што адбываецца, я
працягваў
знаходзіцца на
сваім
баявым пасту ў райкоме.
Калі
б
не раздаўся
званок начальніка райаддзела НКУС Раманава: «Уцякайце,
немцы
ўжо
ў Смалявічах»,
мог
бы так і
загінуць у
сваім
кабінеце. Выскачыўшы з райкома,
калі
ўжо да
яго наблізіліся
нямецкія матацыклісты, я
цераз агарод
і завулкі выбраўся з райцэнтра і накіраваўся ў бок
Клянніцкага
сельсавета. Адтуль яшчэ пазваніў у
Смалявічы,
і тэлефаністка заявіла, што ў горадзе поўна нямецкіх войскаў. Прапанаваў ёй
вывесці з дзеяння абсталяванне тэлефоннай станцыі і збегчы. 3 цяжкім
настроем
вымушаны быў
пакінуць назаўсёды стаўшыя мне
роднымі
мясціны і дарагіх майму сэрцу смалевічан.
Пасля
некаторых блуканняў дабраўся да
сваіх,
ваяваў у
складзе Чырвонай
Арміі і за
баявыя аперацыі
быў неаднаразова адзначаны дзяржаўнымі ўзнагародамі. Запісаў
К.І.Казак.
| |